هندوستان

به پیروی از اشتیاقی قلبی واحساسات درونی برای رساندن پیام و نحوۀ زندگی حضرت بهاءالله به دوستان و خانواده، گروهی از جوانان شهر پونه در هندوستان تصمیم گرفتند گروه تئاتری تاسیس کنند. طی چند ماه متن نمایشنامه را تهیه کردند و از یک طراح و مربی رقص کمک گرفتند. آنها از دانشجویان و جوانان برای همیاری دعوت کردند و دریافتند که افراد بسیاری مایل به همکاری هستند. در بین اعضای گروه، روحیۀ اتحاد بسیار نیرومندی ایجاد شده است که بعضی اوقات مثلا زمانی که کسی نمیتواند برای اجرا حاضر شود، دیگران به شکلی متحد و منسجم اجرا را انجام می دهند. "این احساس که بخشی از یک گروه هستی و هر کسی فداکاری میکند تا بتوانند اجرای این نمایش را ممکن کنند، باور نکردنی است